اورسجی: پدر مرا درآوردند!

به گزارش مجله خبری نگار، عباس اورسجی رئیس فدراسیون کبدی در نشست خبری روز گذشته خود از برگزاری منظم اردو‌های هانگژو در این فدراسیون خبر داد و انتقادی هم به شعاری بودن حمایت‌ها از فدراسیون کبدی در دوره وزارت حمید سجادی داشت. اورسجی با اشاره به دوری سه ساله تیم‌های کبدی از شرایط مسابقات در زمان انتشار ویروس کرونا می‌گوید: «بیشترین فعالیت در حال انجام ما، اردو‌های تیم‌های ملی برای بازی‌های آسیایی است. کمتر رشته ورزشی داریم که به اندازه ما اردوی تیم ملی داشته باشد. در دوره قبل بازی‌های آسیایی به مدال طلا رسیدیم و در این دوره باید حداقل با قدرت در فینال هانگژو حاضر باشیم. بیش از ۴ یا ۵ نفر از اعضای تیم ملی برای بازی‌های آسیایی عوض می‌شوند. همین‌جا قول می‌دهم به فینال کبدی مردان هانگژو می‌رسیم و نقره را می‌گیریم. کسب مدال طلای ما و هندوستان با تردید است و شاید اختلاف عددی‌مان روی اشتباهات فردی رخ بدهد.»

رئیس فدراسیون کبدی درباره تیم ملی بانوان می‌گوید: «شاید قول دادن برای این بخش، سخت باشد. خانم‌های کشور‌های دیگر از شرایط بهتری نسبت به ما برخوردارند؛ آزادتر بازی می‌کنند و بچه‌های ما حجاب دارند. خانم‌های کشور‌های دیگر با آقایان‌شان هم تمرین مشترک دارند که این برای ما مقدور نیست. چنین مسائلی باعث افزایش فاصله نسبت به کبدی زنان ما شده. در بخش بانوان هر مسابقه برای ما حیاتی است و حکم فینال دارد. فکر می‌کنم در شرایط مناسب اگر سرگروه از دور مقدماتی بالا برویم، می‌توانیم کار خوب و نزدیکی در فینال مقابل هندوستان داشته باشیم و چه بسا که مدال طلا هم بگیریم.»

اورسجی درباره مقر کنفدراسیون کبدی آسیا می‌گوید: «بخش عمده‌ای از آن به دستگاه‌های بالادستی برمی‌گردد و بخشی هم به من. برای رسیدن به این کرسی شیر یا خط نکردم، هیچ کشوری هم همین‌طوری به من رای نداده. سال‌های سال اتفاقات و کار‌هایی شده تا به این‌جا رسیده‌ایم. میزبانی‌ها و قدرت فنی باعث آن شده که خودمان را نشان بدهیم. ما از متولیان ورزش نخواستیم که برای ما رای جمع کنند، یک میزبانی خواستیم که ما را تنها گذاشتند. فقط می‌گویند حمایت می‌کنیم، اما در حد بلوف و شعار بوده. چندین بار به سیدحمید سجادی حضوری گفتم، ولی نتیجه نگرفتیم.»

رئیس فدراسیون کبدی درباره کرسی آسیایی که کسب شده می‌گوید: «چه دیپلماسی ورزشی داریم؟ یک مقر خواستیم آن هم به اسم من نیست، باید چند بار مکاتبه کنم؟ من به وزیر سابق ورزش و جوانان نوشتم یا معاونان حرف گوش نمی‌دهند، یا رنگ خودکارت را عوض کن! اگر من بچه یک آدم سیاسی بودم، قهرمان ملی نامیده می‌شدم، اما پشتوانه سیاسی نداشتم و شدم هیچی! سجادی به من خیلی امیدواری‌های بیهوده داد، اما هیچ‌کدام عملی نشد و پدر مرا در آوردند.»

او در پاسخ به این سوال که چرا دیر به این موضوع واکنش نشان داده می‌گوید: «نمی دانستم سجادی قرار است قبل از بازی‌های آسیایی استعفا کند. در نمازخانه وزارت به او گفتم دستور بدهید، سجادی گفت نگران نباش. بالاترین فرد دستگاه ورزشی کشور این‌جوری حرف می‌زد و من چه می‌توانستم بگویم؟ امروز در ورزش به آدمی نیاز داریم که با یک اشاره کار را تمام کند. مرا جایی فرستاده بودند که آدم‌هایش فقط چوب دست‌شان نبود! وقتی نماینده مجلس به من زنگ می‌زند که یک بازیکن در ترکیب تیم ملی قرار بگیرد، چه بگویم؟ چه انتظار حمایتی از آن‌ها داشته باشم؟! از وزارت به من زنگ زدند که نماینده فلان استان گفته چرا فلان بازیکن در اردوی تیم ملی نیست! من زیر یوغ هیچ‌کسی نمی‌روم و نیاز باشد، استعفایم را هم می‌نویسم.»